خشونت و مدرسه...
امروزه بسیاری از
خانواده‌ها از خشونت و پرخاشگری فرزندان خود شکایت دارند. آن ها تمایل
دارند که علت این رفتارها را بدانند و راه‌های پیشگیری و اصلاح
رفتار را در این زمینه به کار گیرند. در این مطلب ابتدا انواع آن
بیان می گردد و سپس راه‌های مناسب مقابله با پرخاشگری مورد بررسی
قرار می گیرد
1. الگو پذیری فرزندان از والدین
یکی
از دلایل بسیار مهم پرخاشگری در فرزندان یادگیری است. یعنی
فرزندانی که الگوهای رفتاری پرخاشگرانه داشته اند، همانند الگوهای
خود رفتار می کنند. چنان چه پدر یا مادری خلق و خویی عصبانی و
پرخاشگر داشته باشند، مسلماً فرزندشان نیز پرخاشگر خواهد شد. این رفتار
توسط کودک یاد گرفته می شود. از آن جا که فرزندان با والدین همانند
سازی می کنند، بنابراین بسیاری از رفتارهای پدر و مادر ناخودآگاه
توسط فرزندان فرا گرفته می شود. توضیح این که فرایند همانند سازی
کاملاً ناخودآگاه صورت می پذیرد.
نکته دیگر این که
حتماً لازم نیست والدین با خودِ کودک پرخاشگری کرده باشند؛ چنان چه
او شاهد رفتارهای خشونت بار پدر و مادر با افراد دیگر نیز باشد، این
گونه رفتار را فرامی گیرد. بنابراین فرزندان از طریق مشاهده،
رفتارهای والدین را می آموزند.
بر این نکته می توان تأکید کرد
که فرزندان با چشمان خود می آموزند؛ یعنی آن چه را مشاهده می
کنند، یاد می گیرند؛ حتی اگر آن رفتار به طور مستقیم در مورد خود آن
ها صورت نگیرد.
2. فرزندان ناکام پرخاشگر می شوند
ناکامی
یکی از مسائلی است که به پرخاشگری می انجامد. وقتی فرزند
شما به هدف خود دست نیابد و ناکام شود، یکی از رفتارهایی که از او
سر می زند پرخاشگری است.
3. اضطراب و پرخاشگری
بچه
های مضطرب نمی توانند آرام باشند. آن ها رفتارهایی پرخاشگرانه از
خود بروز می دهند؛ البته بلافاصله پشیمان می شوند و از والدین خود
عذرخواهی می کنند. اگر از فرزند مضطرب بپرسیم که چرا پرخاش می کنی
و عصبانی هستی؛ خواهد گفت نمی دانم.؛ یا خواهد گفت دست خودم نیست.
4. پرخاشگری، نشانه‌ای از تضادهای درونی
گاهی
فرزندان در دوگانگی و تضادهای درونی قرار می گیرند. یا بهتر بگوییم،
گاهی بر سر دو راهی‌هایی گیر می کنند و نمی دانند کدام راه را
انتخاب کنند؛ و این حالت آن ها را دچار تعارض، اضطراب و خشم می کند.
مثلاً
کودکی که دوست دارد نزد مادرش در منزل بماند و از طرفی وقتی می
بیند تمام کودکان به مدرسه می روند، همزمان تمایل به مدرسه رفتن
نیز دارد، دچار دوگانگی می شود. به کودکان خود کمک کنیم که در دو
راهی‌های زندگی، مدتی طولانی قرار نگیرند. آن ها بایستی به سرعت و با
دقت درست ترین کار را انجام دهند.
5. پرخاشگری و افسردگی
پرخاشگری
و کج خلقی در فرزندان چنان چه با علامت‌های دیگر همراه باشد، می
تواند نشانه ای از افسردگی باشد که در این صورت لازم است شرایط
زندگی کودک تمام و کمال مورد بررسی قرار گیرد.
6. پرخاشگری؛ بیماری‌ها؛ مصرف دارو
بعضی
از بیماری‌ها به مصرف دارو نیاز دارد و ممکن است از عوارض جانبی
داروها کج خلقی و رفتارهایی باشد که خشونت را بر می انگیزند.
7. خشونت و مدرسه
گاهی کودکان در مدرسه قربانی خشونت می شوند؛ و این قربانی شدن باعث می شود که خود آن ها نیز عامل خشونت شوند
عواملی که به خشونت در مدرسه می انجامند، عبارت اند از:
وقتی دانش آموزی توسط دانش آموزان دیگر مورد تمسخر قرار گیرد وقتی دانش آموزی توسط دانش آموزان دیگر کتک بخورد و قادر به دفاع از خود نباشد.
وقتی دانش آموزی همیشه از مشاجرات فرار می کند و حتی در مواقعی به گریه متوسل می شود.
وقتی دانش آموزی مرتب اشیا، وسایل و پول خود را گم می کند.
وقتی دانش آموزی از لحاظ ظاهری (پارگی لباس و یا نامناسب بودن آن) مورد تمسخر قرار می گیرد.
خجالتی بودن و سکوت مکرر در کلاس.
افت تحصیلی، افسردگی و ناراحت بودن.
امروزه بسیاری از
خانواده‌ها از خشونت و پرخاشگری فرزندان خود شکایت دارند. آن ها تمایل
دارند که علت این رفتارها را بدانند و راه‌های پیشگیری و اصلاح
رفتار را در این زمینه به کار گیرند. در این مطلب ابتدا انواع آن
بیان می گردد و سپس راه‌های مناسب مقابله با پرخاشگری مورد بررسی
قرار می گیرد
1. الگو پذیری فرزندان از والدین
یکی
از دلایل بسیار مهم پرخاشگری در فرزندان یادگیری است. یعنی
فرزندانی که الگوهای رفتاری پرخاشگرانه داشته اند، همانند الگوهای
خود رفتار می کنند. چنان چه پدر یا مادری خلق و خویی عصبانی و
پرخاشگر داشته باشند، مسلماً فرزندشان نیز پرخاشگر خواهد شد. این رفتار
توسط کودک یاد گرفته می شود. از آن جا که فرزندان با والدین همانند
سازی می کنند، بنابراین بسیاری از رفتارهای پدر و مادر ناخودآگاه
توسط فرزندان فرا گرفته می شود. توضیح این که فرایند همانند سازی
کاملاً ناخودآگاه صورت می پذیرد.
نکته دیگر این که
حتماً لازم نیست والدین با خودِ کودک پرخاشگری کرده باشند؛ چنان چه
او شاهد رفتارهای خشونت بار پدر و مادر با افراد دیگر نیز باشد، این
گونه رفتار را فرامی گیرد. بنابراین فرزندان از طریق مشاهده،
رفتارهای والدین را می آموزند.
بر این نکته می توان تأکید کرد
که فرزندان با چشمان خود می آموزند؛ یعنی آن چه را مشاهده می
کنند، یاد می گیرند؛ حتی اگر آن رفتار به طور مستقیم در مورد خود آن
ها صورت نگیرد.
2. فرزندان ناکام پرخاشگر می شوند
ناکامی
یکی از مسائلی است که به پرخاشگری می انجامد. وقتی فرزند
شما به هدف خود دست نیابد و ناکام شود، یکی از رفتارهایی که از او
سر می زند پرخاشگری است.
3. اضطراب و پرخاشگری
بچه
های مضطرب نمی توانند آرام باشند. آن ها رفتارهایی پرخاشگرانه از
خود بروز می دهند؛ البته بلافاصله پشیمان می شوند و از والدین خود
عذرخواهی می کنند. اگر از فرزند مضطرب بپرسیم که چرا پرخاش می کنی
و عصبانی هستی؛ خواهد گفت نمی دانم.؛ یا خواهد گفت دست خودم نیست.
4. پرخاشگری، نشانه‌ای از تضادهای درونی
گاهی
فرزندان در دوگانگی و تضادهای درونی قرار می گیرند. یا بهتر بگوییم،
گاهی بر سر دو راهی‌هایی گیر می کنند و نمی دانند کدام راه را
انتخاب کنند؛ و این حالت آن ها را دچار تعارض، اضطراب و خشم می کند.
مثلاً
کودکی که دوست دارد نزد مادرش در منزل بماند و از طرفی وقتی می
بیند تمام کودکان به مدرسه می روند، همزمان تمایل به مدرسه رفتن
نیز دارد، دچار دوگانگی می شود. به کودکان خود کمک کنیم که در دو
راهی‌های زندگی، مدتی طولانی قرار نگیرند. آن ها بایستی به سرعت و با
دقت درست ترین کار را انجام دهند.
5. پرخاشگری و افسردگی
پرخاشگری
و کج خلقی در فرزندان چنان چه با علامت‌های دیگر همراه باشد، می
تواند نشانه ای از افسردگی باشد که در این صورت لازم است شرایط
زندگی کودک تمام و کمال مورد بررسی قرار گیرد.
6. پرخاشگری؛ بیماری‌ها؛ مصرف دارو
بعضی
از بیماری‌ها به مصرف دارو نیاز دارد و ممکن است از عوارض جانبی
داروها کج خلقی و رفتارهایی باشد که خشونت را بر می انگیزند.
7. خشونت و مدرسه
گاهی کودکان در مدرسه قربانی خشونت می شوند؛ و این قربانی شدن باعث می شود که خود آن ها نیز عامل خشونت شوند
عواملی که به خشونت در مدرسه می انجامند، عبارت اند از:
وقتی دانش آموزی توسط دانش آموزان دیگر مورد تمسخر قرار گیرد وقتی دانش آموزی توسط دانش آموزان دیگر کتک بخورد و قادر به دفاع از خود نباشد.
وقتی دانش آموزی همیشه از مشاجرات فرار می کند و حتی در مواقعی به گریه متوسل می شود.
وقتی دانش آموزی مرتب اشیا، وسایل و پول خود را گم می کند.
وقتی دانش آموزی از لحاظ ظاهری (پارگی لباس و یا نامناسب بودن آن) مورد تمسخر قرار می گیرد.
خجالتی بودن و سکوت مکرر در کلاس.
افت تحصیلی، افسردگی و ناراحت بودن.
امروزه بسیاری از
خانواده‌ها از خشونت و پرخاشگری فرزندان خود شکایت دارند. آن ها تمایل
دارند که علت این رفتارها را بدانند و راه‌های پیشگیری و اصلاح
رفتار را در این زمینه به کار گیرند. در این مطلب ابتدا انواع آن
بیان می گردد و سپس راه‌های مناسب مقابله با پرخاشگری مورد بررسی
قرار می گیرد
1. الگو پذیری فرزندان از والدین
یکی از دلایل بسیار مهم پرخاشگری در فرزندان یادگیری است. یعنی فرزندانی که الگوهای رفتاری پرخاشگرانه داشته اند، همانند الگوهای خود رفتار می کنند. چنان چه پدر یا مادری خلق و خویی عصبانی و پرخاشگر داشته باشند، مسلماً فرزندشان نیز پرخاشگر خواهد شد. این رفتار توسط کودک یاد گرفته می شود. از آن جا که فرزندان با والدین همانند سازی می کنند، بنابراین بسیاری از رفتارهای پدر و مادر ناخودآگاه توسط فرزندان فرا گرفته می شود. توضیح این که فرایند همانند سازی کاملاً ناخودآگاه صورت می پذیرد.
نکته دیگر این که حتماً لازم نیست والدین با خودِ کودک پرخاشگری کرده باشند؛ چنان چه او شاهد رفتارهای خشونت بار پدر و مادر با افراد دیگر نیز باشد، این گونه رفتار را فرامی گیرد. بنابراین فرزندان از طریق مشاهده، رفتارهای والدین را می آموزند.
بر این نکته می توان تأکید کرد که فرزندان با چشمان خود می آموزند؛ یعنی آن چه را مشاهده می کنند، یاد می گیرند؛ حتی اگر آن رفتار به طور مستقیم در مورد خود آن ها صورت نگیرد.
2. فرزندان ناکام پرخاشگر می شوند
ناکامی یکی از مسائلی است که به پرخاشگری می انجامد. وقتی فرزند شما به هدف خود دست نیابد و ناکام شود، یکی از رفتارهایی که از او سر می زند پرخاشگری است.
3. اضطراب و پرخاشگری
بچه های مضطرب نمی توانند آرام باشند. آن ها رفتارهایی پرخاشگرانه از خود بروز می دهند؛ البته بلافاصله پشیمان می شوند و از والدین خود عذرخواهی می کنند. اگر از فرزند مضطرب بپرسیم که چرا پرخاش می کنی و عصبانی هستی؛ خواهد گفت نمی دانم.؛ یا خواهد گفت دست خودم نیست.
4. پرخاشگری، نشانه‌ای از تضادهای درونی
گاهی فرزندان در دوگانگی و تضادهای درونی قرار می گیرند. یا بهتر بگوییم، گاهی بر سر دو راهی‌هایی گیر می کنند و نمی دانند کدام راه را انتخاب کنند؛ و این حالت آن ها را دچار تعارض، اضطراب و خشم می کند.
مثلاً کودکی که دوست دارد نزد مادرش در منزل بماند و از طرفی وقتی می بیند تمام کودکان به مدرسه می روند، همزمان تمایل به مدرسه رفتن نیز دارد، دچار دوگانگی می شود. به کودکان خود کمک کنیم که در دو راهی‌های زندگی، مدتی طولانی قرار نگیرند. آن ها بایستی به سرعت و با دقت درست ترین کار را انجام دهند.
5. پرخاشگری و افسردگی
پرخاشگری و کج خلقی در فرزندان چنان چه با علامت‌های دیگر همراه باشد، می تواند نشانه ای از افسردگی باشد که در این صورت لازم است شرایط زندگی کودک تمام و کمال مورد بررسی قرار گیرد.
6. پرخاشگری؛ بیماری‌ها؛ مصرف دارو
بعضی از بیماری‌ها به مصرف دارو نیاز دارد و ممکن است از عوارض جانبی داروها کج خلقی و رفتارهایی باشد که خشونت را بر می انگیزند.
7. خشونت و مدرسه
گاهی کودکان در مدرسه قربانی خشونت می شوند؛ و این قربانی شدن باعث می شود که خود آن ها نیز عامل خشونت شوند
عواملی که به خشونت در مدرسه می انجامند، عبارت اند از:
وقتی دانش آموزی توسط دانش آموزان دیگر کتک بخورد و قادر به دفاع از خود نباشد.
وقتی دانش آموزی همیشه از مشاجرات فرار می کند و حتی در مواقعی به گریه متوسل می شود.
وقتی دانش آموزی مرتب اشیا، وسایل و پول خود را گم می کند.
وقتی دانش آموزی از لحاظ ظاهری (پارگی لباس و یا نامناسب بودن آن) مورد تمسخر قرار می گیرد.
خجالتی بودن و سکوت مکرر در کلاس.
افت تحصیلی، افسردگی و ناراحت بودن.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و نور
وبلاگ پرمحتوایی دارید.
خداحفظتون کنه/
سلام ...
ممنون
خیلی پست زیبای گذاشتی ممنون ازشما
خیلی ممنون