با صدای کبک و خروس و کوهستان بسراغم بیا یید
تا تاکستان های صلح آمیزانگور
به رنگ یاقوت وزمّرد

 
در چشمانم برویند
وسرمستی عشّاق
به سحر آن آوازهای اغواگر آغازشوند
و نیروانای راستی
چون آرامش بودا
در تجلی یک جسم گم شده در گناه نادانی
فراغتی برویانند
بی واهمه از دشمنیها
*****
وزمین
پراز کفشدوزکهای دوستی شود
که زاینده جهان بی آزارند
با مشق نوشته های شاد فصل بهار
درانشای کودکان
آسمان را
کبوتر را
صلح را
خدا را تعریف کنید!
*****
روزهای بزرگی میرسند
وقتی که نغمه ها ی صلح
چون درختان زیتون
از باغ پیامبران برویند
یوسفی که از چاه بدرآید
ابراهیمی که از آتش بگذرد
ودر چشمان ملتمس کودکان بی سرنوشت
انسان بی تعلّق معنا شود
****
اینجا که ایستاده ام
با سیگاری برلب
بعد از گشتی در سکوت سنگر و شب
چقدر خسته ام !
به خمیازه بی گُدار
آفتاب پرستهای فرتوت می مانم
در بیابانهای دورودراز
آنجا نه آبی بود
نه پناهگاهی !
من که از حوصله طولانی جنگ
و صفیر زشت گلوله
حتی برای لحظه ای بیزارم
دوست ساده و مهربانم
از سرزمین های دور آمده ای
می گویند به نام سرزمینی می جنگی که اسمش را هم نمی شناسی!
دلم گرفته ودل تونیز
چون معشوقه ای در آغوشت میگیرم
در آغوشم بگیر
بگذار تا بگرییم !
*****
به دیدارم بیا
هرچند تنهایی
هرچند تنهاییم
سرباز مقابل
در ترافیک شلوغ آسمان شلّیک و شبانه
من هم ستاره ای دارم
توهم ستاره ای داری
من که از شکار تو دلگیرم
و تونیز
ستیز!
آنگاه که ما نخواهیم تمام می شود